Boek 5/Thema: De rol van Linked Data en REST API’s bij de totstandkoming van de Omgevingswet

< Boek 5

De Omgevingswet heeft als doel om het leven van burgers, bedrijven en overheden inzichtelijker, begrijpelijker en eenvoudiger te maken als het gaat om alle wetten en regels die gelden in de leefomgeving. Het Digitaal Stelsel Omgevingswet (DSO) zorgt ervoor dat alle informatie die hiervoor nodig is, ook daadwerkelijk beschikbaar is.


Omgevingswet.jpg


Om de weg te vinden in dit stelsel, is de Stelselcatalo­gus voorzien. Dit is een wegwijzer die de weg wijst langs alle begrippen, regels, datasets en locaties die van belang zijn voor de vragen waar burgers, bedrijven en overheden mee zitten. De catalogus volgt de best practices voor het publiceren van data op het web: Linked Data en REST API’s. Hiermee is de catalogus ook leesbaar voor computers. De Catalogus is als het ware het navigatiesysteem dat door zelfrijdende auto’s wordt gebruikt om de weg te vinden. Daarmee is alle informatie over wat in de leefomgeving wel en niet mag, toegankelijk voor zowel burgers en bedrijven (initiatiefnemers), als voor ambtenaren die beslissingen moeten nemen (bevoegd gezag).

Neem bijvoorbeeld Bert. Hij wil een restaurant beginnen aan het water. Hij wil ook graag gasten lokken die met een boot komen en hen liefst ook een overnachtingsgelegenheid bieden aan een steiger of een haventje. Bert gaat op zoek naar de mogelijkheden. Hij zoekt op internet naar ‘regels steiger jachthaven’. Omdat het digitaal stelsel de webstandaarden volgt, is alle informatie ook vindbaar voor zoekmachines. De catalogus is daarbij, zoals gezegd, het navigatiesysteem in een open stelsel.

De zoekmachine zal Bert doorleiden naar een officieel informatiepunt (digitaalstelselomgevingswet.nl) of informatiepunten die door derden zijn ingericht. Die informatiepunten kunnen bijvoorbeeld ‘regelsindeleefomgeving.nl’ of ‘vergunningshulp.nl’ heten. Vergunningshulp.nl kan gelijk een overzichtje van verwijzingen geven, waaronder relevante begrippen en regels in de wet. Bert vindt ook een kaartje waarop hij kan inzoomen en de plek kan aanwijzen waar hij een haventje wil beginnen. Vervolgens krijgt hij de aanvullende begrippen en regels van het betreffende waterschap, die zijn gepubliceerd in het Informatiehuis Ruimte. Er is nogal wat regelgeving rond ‘milieubelastende en lozingsactiviteiten’ voor jachthavens, maar Bert ziet al gauw dat die voor zijn situatie niet van belang is. Hij wil een recreatiehaventje en hij wil werkzaamheden aan boten verbieden.

Bert ziet ook een aantal regels over het ‘afvoeren van vuil water’. Daar wil hij wat meer van weten. Hij verwacht ook gasten van het strandje direct naast het perceel dat hij op het oog heeft. Hoe schoner het zwemwater, hoe meer badgasten. Bert ziet dat hij voor een vuilwaterafvoer een aansluiting op het vuilwaterriool moet maken als binnen veertig meter van de perceelgrens een vuilwaterriool ligt. Op basis van de coördinaten van het punt dat Bert in het begin heeft aangeklikt, is via de BRK (Basisregistratie Kadaster) de betreffende perceelgrens bekend. Via KLIC (Kabels en Leidingen Informatie Centrum) is direct zichtbaar dat binnen de vastgestelde afstand van de perceelgrens een vuilwaterriool loopt.

Bert’s conclusie is dat hij een vergunning moet aan­vra­gen voor zijn haventje en vult meteen het aanvraag­formulier in, dat via een REST API ook beschikbaar is op vergunningshulp.nl. De meeste informatie wordt automatisch ingevuld, omdat die al in andere registraties bekend is. Zoals in de BRK en in de KLIC.

In de route op weg naar een nieuw restaurant aan het water, krijgt Bert ook te maken met Hans. Die werkt bij het bevoegd gezag dat de vergunning verleent. Hans kan, net als Bert, direct checken wat mag en niet mag en ziet in één oogopslag dat Bert alles goed heeft ingevuld en komt tot een voorgenomen besluit.

Marco Brattinga (Ordina) en Arjen Santema (Kadaster)